حُكْمُ اللَّهِ‌ ... وَ إِنْ فاتَكُمْ شَيْ‌ءٌ مِنْ أَزْواجِكُمْ إِلَى الْكُفَّارِ فَعاقَبْتُمْ فَآتُوا الَّذِينَ ذَهَبَتْ أَزْواجُهُمْ مِثْلَ ما أَنْفَقُوا ... [1]

ممتحنه (60) 10 و 11

159. اخوّت مؤمنان، مستلزم تساوى در حقوق:

فَإِنْ تابُوا ... فَإِخْوانُكُمْ فِي الدِّينِ‌ ....

توبه (9) 11

160. بهره‌مندى مشركان از حقوق مساوى با مؤمنان، در صورت پذيرش اسلام:

فَإِنْ تابُوا وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ فَإِخْوانُكُمْ فِي الدِّينِ‌ ... [2]

توبه (9) 11

161. مؤمنان، مستحقّ نصرت و يارى خدا، در مقابل كافران:

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ رُسُلًا إِلى‌ قَوْمِهِمْ فَجاؤُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَانْتَقَمْنا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا وَ كانَ حَقًّا عَلَيْنا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ.

روم (30) 47

162. مؤمنان، فاقد حق تصميم‌گيرى در امور خود، در صورت حكم خدا و رسول صلى الله عليه و آله به چيزى:

وَ ما كانَ لِمُؤْمِنٍ وَ لا مُؤْمِنَةٍ إِذا قَضَى اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَمْراً أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَ مَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالًا مُبِيناً.

احزاب (33) 36

163. حق استغفار نداشتن مؤمنان براى مشركان، بعد از علم به جهنّمى بودن آنان:

ما كانَ لِلنَّبِيِّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَ لَوْ كانُوا أُولِي قُرْبى‌ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحابُ الْجَحِيمِ.

توبه (9) 113

164. از حقوق مؤمنان، نجات آنان از عذابهاى الهى:

فَهَلْ يَنْتَظِرُونَ إِلَّا مِثْلَ أَيَّامِ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِهِمْ قُلْ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ‌ ثُمَّ نُنَجِّي رُسُلَنا وَ الَّذِينَ آمَنُوا كَذلِكَ حَقًّا عَلَيْنا نُنْجِ الْمُؤْمِنِينَ.

يونس (10) 102 و 103

نيز--) همين مدخل، حق اخوّت‌

نيز--) پاداش‌

حقوق مهاجران‌

165. رعايت حقوق مهاجران مؤمن جهادگر، خواست خداوند از انصار و مهاجران نخستين:

وَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْ بَعْدُ وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا مَعَكُمْ فَأُولئِكَ مِنْكُمْ وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‌ بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اللَّهِ‌ ....

انفال (8) 75

166. مهاجران نيازمند، از جمله صاحبان حق و سهم بران از «فى‌ء»:

ما أَفاءَ اللَّهُ عَلى‌ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرى‌ ...

لِلْفُقَراءِ الْمُهاجِرِينَ الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيارِهِمْ‌ ... [3]

حشر (59) 7 و 8

حقوق مهمان‌

167. مهمان، داراى حقّى بر صاحبخانه:

وَ جاءَهُ قَوْمُهُ يُهْرَعُونَ إِلَيْهِ وَ مِنْ قَبْلُ كانُوا يَعْمَلُونَ السَّيِّئاتِ قالَ يا قَوْمِ هؤُلاءِ بَناتِي هُنَ‌

[1] . طبق آيه شريفه 10 زنى از مؤمنان كه به جمع كافران پيوسته و پناهنده آنان شده است، شوهر مؤمن وى حق دارد مهريّه‌اى كه خرج او كرده است از آنان مطالبه كند و بگيرد و هم چنين است اگر زنى از كفّار به مؤمنان پناهنده و مؤمن به خدا و رسول صلى الله عليه و آله شود

[2] . جمله «فإخوانكم فى الدّين» اشاره به اين معنا دارد كه مشركان با گرويدن به اسلام، برادران دينى مسلمانان محسوب شده، از آن پس، از حقوق مساوى برخوردارند

[3] . «للفقراء المهاجرين» بنا بر قولى، بيانى است براى مستحقّان «فى‌ء». (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 392)