[1] . حق بودن گفتار خداوند بدين معنا است كه اگر از چيزى خبر بدهد
مطابق با واقع است و اگر حكمى انشا كند آثارش بر آن مترتّب بوده، مصلحت واقعى با
آن مطابق خواهد بود. (الميزان، ج 16، ص 275)
[2] . احتمال دارد، مرجع ضمير فاعلى در «قالوا الحق» شفيعان باشد.
(الميزان، ج 16، ص 371)
[3] . مقصود از «صيحه»، صوت شديد است كه نفخه دوم مىباشد.
(مجمعالبيان، ج 9-/ 10، ص 226)
[4] . مرجع ضمير «و هو الحقّ» عذاب است. (الميزان، ج 7، ص 138)