[1] . شعيب عليه السلام در دعاى خويش با اينكه به حقّانيّت
خويشاذعان داشت، نگفت كه خدايا به سود ما داورى كن، بلكه گفت: خدايا، حق را به
كرسى بنشان، و اين اشاره به اين حقيقت دارد كه پيامبران، هدفى جز تثبيت حق
نداشتهاند
[2] . مقصود از «يفتح»، قضاوت و داورى است. (مجمعالبيان، ج 7-/ 8،
ص 611)
[3] . عبارت «كما أخرجك ربّك ...» با توجّه به ظاهر سياق، متعلّق
به مدلول «قل الأنفال للّه و للرّسول» است. به اين معنا كه حكم خداوند بر بودن
انفال براى او و رسولش حكم به حق است. (الميزان، ج 9، ص 13)
[4] . احتمال دارد مقصود از «دعوة الحق» دعوتى باشد كه خداوند، به
وسيله آن دعا با اخلاص خوانده شود. بنابراين، هر كس خدا را با اخلاص بخواند او را
اجابت مىكند. (مجمعالبيان، ج 5-/ 6، ص 436)