عَنْها مُعْرِضِينَ‌ فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ‌ ....

انعام (6) 4 و 5

74. تكذيب عذاب الهى، از سوى قوم پيامبر صلى الله عليه و آله، به رغم حقّانيّت آن:

قُلْ هُوَ الْقادِرُ عَلى‌ أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذاباً ...

وَ كَذَّبَ بِهِ قَوْمُكَ وَ هُوَ الْحَقُ‌ ....

انعام (6) 65 و 66

آثار تكذيب حق‌

1. سرگردانى‌

75. تكذيب حق، درپى‌دارنده سرگردانى و پريشان‌گويى:

بَلْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ فَهُمْ فِي أَمْرٍ مَرِيجٍ. [1]

ق (50) 5

2. ظلم‌

76. تكذيب حق، موجب ورود انسان، در زمره ظالمان و كافران:

وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‌ ... أَوْ كَذَّبَ بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُ أَ لَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوىً لِلْكافِرِينَ.

عنكبوت (29) 68

3. كفر

77. تكذيب حق، موجب كفر انسان:

... كَذَّبَ بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُ أَ لَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوىً لِلْكافِرِينَ.

عنكبوت (29) 68

كيفر تكذيب حق‌

78. تكذيب حق، درپى‌دارنده عقوبت الهى در دنيا:

كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ الْأَحْزابُ مِنْ بَعْدِهِمْ وَ هَمَّتْ كُلُّ أُمَّةٍ بِرَسُولِهِمْ لِيَأْخُذُوهُ وَ جادَلُوا بِالْباطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كانَ عِقابِ.

غافر (40) 5

79. جهنّم، جايگاه تكذيب‌كنندگان حق:

... كَذَّبَ بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُ أَ لَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوىً لِلْكافِرِينَ.

عنكبوت (29) 68

تلاوت به حق‌

80. تلاوت به حق آيات قرآن بر پيامبر صلى الله عليه و آله، از جانب خدا:

تِلْكَ آياتُ اللَّهِ نَتْلُوها عَلَيْكَ بِالْحَقِ‌ ....

بقره (2) 252

تِلْكَ آياتُ اللَّهِ نَتْلُوها عَلَيْكَ بِالْحَقِ‌ ....

آل‌عمران (3) 108

تِلْكَ آياتُ اللَّهِ نَتْلُوها عَلَيْكَ بِالْحَقِ‌ ....

جاثيه (45) 6

81. تلاوت به حق كتابهاى آسمانى (تورات و انجيل)، به وسيله عدّه‌اى از اهل‌كتاب:

الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ‌ ... [2]

بقره (2) 121

82. تلاوت به حق تورات و انجيل، از طريق اهل‌كتاب، درپى‌دارنده ايمان آنان به قرآن و پيامبر صلى الله عليه و آله:

الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ أُولئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ‌ ... [3]

بقره (2) 121

[1] . احتمال دارد، مقصود از «فهم فى أمر مريج» اين باشد كه آنان بعد از تكذيب حق سرگردان شدند و نمى‌دانستند چه مى‌گويند. گاهى مى‌گفتند: افتراى بر خدا است و گاهى مى‌گفتند: سحر است و گاهى مى‌گفتند: شعر است و .... (الميزان، ج 18، ص 340)

[2] . آيه ياد شده درباره ايمان‌آورندگان از اهل‌كتاب نازل‌شده كه چهل نفر از آنان از حبشه همراه جعفر بن ابى‌طالب وارد [مدينه‌] شدند و سى و دو نفر از يمن و هشت نفر از عالمان شام بودند. (روح‌المعانى، ج 1، جزء 1، ص 586)

[3] . مرجع «به» در «يؤمنون به» ممكن است محمّد صلى الله عليه و آله يا قرآن باشد. (تفسير التحريروالتنوير، ج 1، جزء 1، ص 697)