حَشَرْتَنِي أَعْمى‌ وَ قَدْ كُنْتُ بَصِيراً.

طه (20) 124 و 125

حشر جنبندگان‌

46. حشر تمام جنبندگان، در قيامت:

وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا طائِرٍ يَطِيرُ بِجَناحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثالُكُمْ ما فَرَّطْنا فِي الْكِتابِ مِنْ شَيْ‌ءٍ ثُمَّ إِلى‌ رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ.

انعام (6) 38

47. حشر تمام جنبندگان جلوه‌اى از ربوبيّت خداوند:

وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا طائِرٍ يَطِيرُ بِجَناحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثالُكُمْ ما فَرَّطْنا فِي الْكِتابِ مِنْ شَيْ‌ءٍ ثُمَّ إِلى‌ رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ.

انعام (6) 38

حشر جنّيان‌

48. محشور شدن جنّيان در قيامت، از جانب خداوند براى حسابرسى:

وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعاً يا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَكْثَرْتُمْ مِنَ الْإِنْسِ‌ ....

انعام (6) 128

حشر حيوانات‌

49. حشر تمام حيوانات زمين و پرندگان آسمان، در قيامت:

وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا طائِرٍ يَطِيرُ بِجَناحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثالُكُمْ‌ ... ثُمَّ إِلى‌ رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ.

انعام (6) 38

50. حشر حيوانات وحشى، در روز قيامت:

وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ.

تكوير (81) 5

51. حشر تمامى حيوانات، جلوه‌اى از ربوبيّت الهى:

وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا طائِرٍ يَطِيرُ بِجَناحَيْهِ‌ ... ثُمَّ إِلى‌ رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ.

انعام (6) 38

حشر دشمنان خدا

52. حشر دسته‌جمعى دشمنان خدا، در قيامت:

وَ يَوْمَ يُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ.

فصّلت (41) 19

53. باز داشته شدن دشمنان خدا، از پراكنده شدن در حشر، به سوى دوزخ:

وَ يَوْمَ يُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ.

فصّلت (41) 19

54. ضرورت يادآورى حشر دسته‌جمعى دشمنان خدا، در قيامت:

وَ يَوْمَ يُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ. [1]

فصّلت (41) 19

حشر شهيدان‌

55. حاضر كردن و محشور شدن شهيدان، در قيامت:

وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها وَ وُضِعَ الْكِتابُ وَ جِي‌ءَ بِالنَّبِيِّينَ وَ الشُّهَداءِ ... [2]

زمر (39) 69

حشر شياطين‌

56. سوگند خداوند، درباره حشر شياطين به همراه منكران رستاخيز، در قيامت:

وَ يَقُولُ الْإِنْسانُ أَ إِذا ما مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ‌

[1] . «يوم» مفعول است براى فعل محذوف «اذكر». (اعراب القرآن، درويش، ج 8، ص 546)

[2] . «شهداء» بنا بر قولى، كسانى‌اند كه در راه خدا به شهادت رسيدند. (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 793)