امام حسين عليه السلام با توجّه به منابع اهل‌سنّت‌ [1] و شيعه‌ [2] نازل گرديده، استفاده شده است.

امام حسين عليه السلام در مباهله‌

[3]

1. شركت امام حسين عليه السلام، در جريان مباهله با نصاراى نجران:

فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبِينَ. [4]

آل‌عمران (3) 61

امام حسين عليه السلام و حضرت محمّد صلى الله عليه و آله‌

2. امام حسين عليه السلام، فرزند رسول‌خدا صلى الله عليه و آله:

فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبِينَ. [5]

آل‌عمران (3) 61

امام حسين عليه السلام و شجره طيّبه‌

3. امام حسين عليه السلام، ميوه شجره طيّبه:

أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ. [6]

ابراهيم (14) 24

توسّل به امام حسين عليه السلام‌

4. توسّل آدم عليه السلام به امام حسين عليه السلام، براى توبه خويش:

فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِماتٍ فَتابَ عَلَيْهِ‌ ... [7]

بقره (2) 37

دوستى امام حسين عليه السلام‌

5. دوستى امام حسين عليه السلام، خواست پيامبر صلى الله عليه و آله از مردم، به جاى پاداش رسالت خويش:

... قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى‌

[1] . اسباب النّزول، واحدى، ص 298-/ 299؛ روح‌المعانى، ج 12، جزء 22، ص 21؛ جامع‌البيان، ج 12، جزء 22، ص 10-/ 12؛ الدرّالمنثور، ج 6، ص 603-/ 606

[2] . الاحتجاج، ج 1، ص 123؛ بحارالانوار، ج 10، ص 141؛ تفسير عيّاشى، ج 1، ص 250

[3] . «مباهله» به معناى نفرين و لعنت دو نفر يا دو گروه متنازع در پيشگاه خداوند، براى اثبات حقّانيّت خود و نابودى طرف مقابل است. (لسان‌العرب، ج 1، ص 522، «بهل»)

[4] . آيه ياد شده درباره مباهله پيامبر صلى الله عليه و آله به همراه فاطمه، على، حسن و حسين عليهم السلام با نصاراى نجران است. (تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 347-/ 349، ح 157-/ 166؛ الدرّالمنثور، ج 2، ص 230-/ 231؛ روح‌المعانى، ج 3، جزء 3، ص 297)

[5] . طبق تاريخ‌مسلّم، پيامبر صلى الله عليه و آله، امام‌حسن و امام‌حسين عليهما السلام را در مباهله شركت دادند. (التفسير الكبير، ج 3، ص 246-/ 248؛ الجامع لأحكام القرآن، قرطبى، ج 4، ص 67؛ روح‌المعانى، ج 3، جزء 3، ص 301؛ اسباب‌النّزول، واحدى، ص 74؛ الكشّاف، ج 1، ص 368) بنابراين، مقصود از «أبنائنا» آن دو بزرگوار هستند

[6] . سلام خثعمى گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم: اى‌فرزند رسول خدا، مراد از گفتار خداوند «أصلها ثابت و فرعها فى السّماء» چيست؟ حضرت فرمود: مراد از درخت، محمّد صلى الله عليه و آله است و شاخه اصلى آن على عليه السلام اميرالمؤمنين است و ميوه آن حسن و حسين عليهم السلام است و شاخه فرعى آن فاطمه عليها السلام است. (شواهد التّنزيل، حاكم حسكانى، ج 1، ص 406)

[7] . در روايات آمده است كه مقصود از «كلمات»، توسّل به پيامبر و على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام است. (علل‌الشّرايع، ج 1، ص 400، ح 1؛ تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 67، ح 143-/ 148)