لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلاقٍ‌ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ أُولئِكَ لَهُمْ نَصِيبٌ مِمَّا كَسَبُوا ....

بقره (2) 200-/ 202

بهره‌مندى از حسنه آخرتى‌

زمينه‌هاى بهره‌مندى از حسنه آخرتى‌

1. احسان‌

15. احسان و نيكى در دنيا، سبب بهره‌مندى از حسنه (بهشت) در آخرت:

وَ قِيلَ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا ما ذا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قالُوا خَيْراً لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةٌ وَ لَدارُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ وَ لَنِعْمَ دارُ الْمُتَّقِينَ.

نحل (16) 30

قُلْ يا عِبادِ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّكُمْ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةٌ وَ أَرْضُ اللَّهِ واسِعَةٌ إِنَّما يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسابٍ.

زمر (39) 10

2. ايمان به آيات‌

16. ايمان به آيات الهى، از زمينه‌هاى بهره‌مند شدن از حسنه و آسايش در آخرت:

وَ اكْتُبْ لَنا فِي هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ ...

قالَ‌ ... وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْ‌ءٍ فَسَأَكْتُبُها لِلَّذِينَ‌ ... وَ الَّذِينَ هُمْ بِآياتِنا يُؤْمِنُونَ. [1]

اعراف (7) 156

3. پرداخت زكات‌

17. پرداخت زكات، از زمينه‌هاى رسيدن به حسنات آخرتى:

وَ اكْتُبْ لَنا فِي هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ ...

وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْ‌ءٍ فَسَأَكْتُبُها لِلَّذِينَ‌ ...

وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ ....

اعراف (7) 156

4. پيروى از محمّد صلى الله عليه و آله‌

18. پيروى از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله، از اسباب دستيابى به حسنه در آخرت:

وَ اكْتُبْ لَنا فِي هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ ...

قالَ‌ ... وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْ‌ءٍ فَسَأَكْتُبُها ...

الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَ‌ ....

اعراف (7) 156 و 157

5. تقوا

19. تقوا، زمينه‌ساز بهره‌مندى از حسنه آخرتى:

وَ اكْتُبْ لَنا فِي هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ ...

وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْ‌ءٍ فَسَأَكْتُبُها لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ‌ ....

اعراف (7) 156

وَ قِيلَ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا ما ذا أَنْزَلَ‌ ... لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةٌ وَ لَدارُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ وَ لَنِعْمَ دارُ الْمُتَّقِينَ.

نحل (16) 30

6. توبه‌

20. توبه و بازگشت به سوى خدا، زمينه‌ساز دستيابى به حسنه آخرتى:

وَ اكْتُبْ لَنا فِي هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ إِنَّا هُدْنا إِلَيْكَ قالَ‌ ... وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْ‌ءٍ فَسَأَكْتُبُها لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ‌ ... [2]

اعراف (7) 156

[1] . از آنجا كه جمله «قال ...» در پاسخ به درخواست حسنه‌از سوى موسى عليه السلام بيان شده، به دست مى‌آيد كه مقصود از رحمت، حسنه درخواست شده است‌

[2] . «هدنا» از «هاد، يهود» در اصل به معناى رجوع است و مقصود اين است كه ما با توبه خود به سوى تو رجوع كرديم. (التّبيان، ج 4، ص 557)