حسن خلق، نرمخويى، پاكيزه گفتار بودن و با روى گشاده و زيبا با
ديگران برخورد كردن است.[2]
در اين مدخل از واژه «خُلُق»، «حسن» و مشتقّات آن و عباراتى كه معناى
خوش خلقى را مىرساند، استفاده شده است.
آثار حسن خلق
1. از زمره عبادالرّحمن
1. حسن خلق، مايه قرار گرفتن آدمى، در زمره عبادالرّحمن:
[1] . ابنعبّاس مىگويد: پيامبر صلى الله عليه و آله درباره آيات
فرمود: «والشّمس و ضحيها» مراد، من هستم. «والقمر إذا تليها» على عليه السلام است.
«والنّهار إذا جلّيها» حسن و حسين عليهما السلام است. (شواهد التّنزيل، حاكم
حسكانى، ج 2، ص 333)