228. تبديل اندوهِ از دست دادن غنايم جنگى و آسيبهاى جانى، به حُزن و
غمِ تمرّد از دستور پيامبر صلى الله عليه و آله و پيروز نشدن بر مشركان، نعمتى
الهى به رزمندگان جنگ احد:
... لِكَيْلا تَحْزَنُوا عَلى ما فاتَكُمْ وَ لا ما أَصابَكُمْ وَ
اللَّهُ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ.
آلعمران (3) 153
233. پرهيز از تأسّف و اندوه بر گناهكاران بنىاسرائيل، فرمان خداوند
به موسى عليه السلام:
قالُوا يا مُوسى ...
فَلا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفاسِقِينَ.
مائده (5) 24 و 26
[1] . بنا بر اينكه «باء» براى بدليّت باشد و مقصود از «غمّاً»
تمرّد از دستور پيامبر صلى الله عليه و آله و پيروز نشدن بر مشركان و مقصود از
«بغمّ» از دست دادن غنايم و آسيبهاى جانى باشد
[2] . برخى مفسّران گفتهاند: مقصود از «الّذين يسارعون ...»
منافقان است. (مجمعالبيان، ج 1-/ 2، ص 891)