146. نبود امكانات براى جهاد، باعث اندوه مؤمنان تهيدست، به سبب
بازماندن از شركت در غزوه تبوك:
وَ لا عَلَى الَّذِينَ إِذا ما أَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ
لا أَجِدُ ما أَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ تَوَلَّوْا وَ أَعْيُنُهُمْ تَفِيضُ مِنَ
الدَّمْعِ حَزَناً أَلَّا يَجِدُوا ما يُنْفِقُونَ.[1]
توبه (9) 92
5. برخورد ناپسند
147. برخورد ناشايست برادران يوسف با وى، موجب حُزن و اندوه بنيامين
(برادر تنى وى):
[1] . آيه درباره جمعى از مؤمنان تهيدست نازل شده كه براى گرفتن
وسايل رزمى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله رفتند و چون به هدف نرسيدند، از فرط
اندوه گريستند. (مجمعالبيان، ج 5-/ 6، ص 91)
[2] . از تقابل «كفور» با «فرح بها» استفاده مىشود كه انسان
بلازده، غمگين و ناسپاس مىشود
[3] . با توجّه به سياق آيه و قرينه مقابله ميان بادهاى موافق و
شادىآفرين با توفانهاى احاطهكننده و موجآفرين، نگرانى و اندوه از جمله «و ظنّوا
أنّهم أحيط بهم دعوا اللّه مخلصين ...» قابل استفاده است