44. غمگينى ظالمان در قيامت، به دليل دوستى با گمراهان گمراهگر، در
دنيا:
وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى يَدَيْهِ يَقُولُ يا
لَيْتَنِي
[1] . «زفير» به صدايى كه از اشخاص محزون و غمگين برمىخيزد، گفته
مىشود. (مجمعالبيان، ج 5-/ 6، ص 296)
[2] . «كاظمين» حال از «قلوب» و بيانگر غم و اندوه آنان است.
(التفسير الكبير، ج 9، ص 503)
[3] . با توجّه به كلمه «باسرة»- كه به معناى عبوس و گرفته است- و
قرينه تقابل با آيه 22 «ناضرة» چنين برداشتى قابل استفاده است
[4] . به قرينه مقابله با آيات 38 و 39 سوره عبس كه بيان مىكند:
چهرههايى در قيامت درخشان، خندان و شادمان مىباشند، استفاده مىشود كه مقصود از
چهرههاى غبارآلود، اشخاص غمگين و محزوناند