22. پرهيز از تأسف و اندوه بر گناهكاران بنىاسرائيل، فرمان خداوند
به موسى:
... فَلا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفاسِقِينَ.
مائده (5) 26
[1] . جمله «يدعوا ثبوراً»، از شدّت حُزن و اندوه حكايت مىكند
[2] . به قرينه مقابله «فرح بها» با «إنّ الإنسان كفور» استفاده
مىشود كه انسان، وقتى گرفتار سيّئه و بدى مىشود، اندوهگين شده، كفران مىكند
[3] . به قرينه مقابله «و جرين بهم بريح طيبة و فرحوا بها» با
«جائتها ريح عاصف و جاءهم الموج من ...» استفاده مىشود كه انسان با وزش توفان و
گرفتار شدن به امواج دريا، اندوهگين شده، استمداد مىطلبد
[4] . يكى از معانى «ابلاس»، حُزن و انكسار است. (لسانالعرب، ج 6،
ص 30، «بلس»)