14. نهى پيامبر صلى الله عليه و آله از حزن ابوبكر:

... إِذْ هُما فِي الْغارِ إِذْ يَقُولُ لِصاحِبِهِ لا تَحْزَنْ‌ ....

توبه (9) 40

حزن اصحاب شِمال‌

15. اندوه اصحاب شِمال، از نامه اعمال و كارنامه خويش در قيامت:

وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ‌ فَسَوْفَ يَدْعُوا ثُبُوراً. [1]

انشقاق (84) 10 و 11

حزن انسان‌

16. اندوه انسان، در پى گرفتارى به سختى و بلا:

... وَ إِنَّا إِذا أَذَقْنَا الْإِنْسانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِها وَ إِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَإِنَّ الْإِنْسانَ كَفُورٌ. [2]

شورى (42) 48

17. اندوه انسان، در پى گرفتارى به بادهاى تند و امواج دريا:

... وَ جَرَيْنَ بِهِمْ بِرِيحٍ طَيِّبَةٍ وَ فَرِحُوا بِها جاءَتْها رِيحٌ عاصِفٌ وَ جاءَهُمُ الْمَوْجُ مِنْ كُلِّ مَكانٍ وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ أُحِيطَ بِهِمْ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ لَئِنْ أَنْجَيْتَنا مِنْ هذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ. [3]

يونس (10) 22

18. اندوه انسان، هنگام قطع بارندگى و خشكسالى:

... فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ فَإِذا أَصابَ بِهِ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ إِذا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ‌ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ يُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمُبْلِسِينَ. [4]

روم (30) 48 و 49

حزن بر طغيانگران‌

19. شايسته نبودن دلسوزى و تأسّف، بر طغيانگران كافر:

... وَ لَيَزِيدَنَّ كَثِيراً مِنْهُمْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْياناً وَ كُفْراً فَلا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرِينَ.

مائده (5) 68

20. پرهيز از تأسف و اندوه بر طغيانگران، فرمان خدا به پيامبر صلى الله عليه و آله:

... وَ لَيَزِيدَنَّ كَثِيراً مِنْهُمْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْياناً وَ كُفْراً فَلا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرِينَ.

مائده (5) 68

حزن بر فاسقان‌

21. لزوم پرهيز از تأسّف و اندوه بر فاسقان:

... فَلا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفاسِقِينَ.

مائده (5) 26

22. پرهيز از تأسف و اندوه بر گناهكاران بنى‌اسرائيل، فرمان خداوند به موسى‌:

... فَلا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفاسِقِينَ.

مائده (5) 26

[1] . جمله «يدعوا ثبوراً»، از شدّت حُزن و اندوه حكايت مى‌كند

[2] . به قرينه مقابله «فرح بها» با «إنّ الإنسان كفور» استفاده مى‌شود كه انسان، وقتى گرفتار سيّئه و بدى مى‌شود، اندوهگين شده، كفران مى‌كند

[3] . به قرينه مقابله «و جرين بهم بريح طيبة و فرحوا بها» با «جائتها ريح عاصف و جاءهم الموج من ...» استفاده مى‌شود كه انسان با وزش توفان و گرفتار شدن به امواج دريا، اندوهگين شده، استمداد مى‌طلبد

[4] . يكى از معانى «ابلاس»، حُزن و انكسار است. (لسان‌العرب، ج 6، ص 30، «بلس»)