[1] . «ابيضّت» كنايه از نابينايى است و نسبت دادن سفيدى چشم به
حُزن، از باب اسناد به سبب است. (روحالمعانى، ج 8، جزء 13، ص 57)
[2] . «اوّاه» به كسى گفته مىشود كه زياد آه مىكشد و متأسّف
مىشود. (تفسير التحريروالتنوير، ج 6، جزء 12، ص 123) وصف ابراهيم عليه السلام به
«اوّاه» پس از جمله «يُجادلنا» مىفهماند كه تأسّف ابراهيم عليه السلام به دليل
گرفتار شدن مردم بوده است
[3] . مقصود از «الغار» غار ثور و مقصود از «لصاحبه» ابوبكر است.
(روحالمعانى، ج 6، جزء 10، ص 140-/ 141)