9. رضايت از خدا

16. رضايت و خشنودى از خداوند، از ويژگيهاى حزب‌اللّه:

لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ...

رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ أُولئِكَ حِزْبُ اللَّهِ‌ ....

مجادله (58) 22

10. رهايى از استيلاى شيطان‌

17. رهيده بودن حزب‌اللّه، از هر نوع سلطه شيطان:

اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطانُ فَأَنْساهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ أُولئِكَ حِزْبُ الشَّيْطانِ أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ‌ لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ... أُولئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ. [1]

مجادله (58) 19 و 22

11. عدم دوستى با دشمنان خدا

18. عدم دوستى با دشمنان خدا و پيامبر صلى الله عليه و آله، از ويژگيهاى حزب‌اللّه:

لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ‌ ... أُولئِكَ حِزْبُ اللَّهِ‌ ....

مجادله (58) 22

19. دوست نبودن حزب‌اللّه با پدران، فرزندان، برادران و خويشاوندان كافر و دشمن خدا و رسول صلى الله عليه و آله:

لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كانُوا آباءَهُمْ أَوْ أَبْناءَهُمْ أَوْ إِخْوانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ‌ ... أُولئِكَ حِزْبُ اللَّهِ‌ ....

مجادله (58) 22

12. قبول ولايت خدا

20. پذيرفتن ولايت و سرپرستى خدا، نشانه حزب‌اللّه:

إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ‌ ... وَ مَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ‌ ... فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُونَ.

مائده (5) 55 و 56

13. قبول ولايت على عليه السلام‌

21. پذيرش ولايت و امامت امام على عليه السلام، از نشانه‌هاى حزب‌اللّه:

إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ‌ ... وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ‌ وَ مَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ‌ ... وَ الَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُونَ. [2]

مائده (5) 55 و 56

14. قبول ولايت محمّد صلى الله عليه و آله‌

22. پذيرش ولايت و زعامت پيامبراكرم صلى الله عليه و آله، از نشانه‌هاى حزب‌اللّه:

إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ‌ ... وَ مَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ‌ ... فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُونَ.

مائده (5) 55 و 56

15. ياد خدا

23. به ياد خدا بودن، از اوصاف حزب‌اللّه:

اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطانُ فَأَنْساهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ أُولئِكَ حِزْبُ الشَّيْطانِ أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ‌ لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ... أُولئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ.

مجادله (58) 19 و 22

حزب شيطان‌

--) شيطان‌

[1] . برداشت ياد شده از مقابله در آيه استفاده شده است‌

[2] . طبق روايات متعدّد از شيعه و سنّى، مقصود از «والّذين آمنوا» اميرمؤمنان على عليه السلام است كه در حال ركوع، انگشتر خود را به نيازمند صدقه داد. (جامع‌البيان، ج 4، جزء 6، ص 628-/ 629؛ مجمع‌البيان، ج 3-/ 4، ص 324-/ 326؛ روح المعانى، ج 4، جزء 6، ص 225-/ 244)