[1] . از اينكه ذيل آيه، خداوند ارتكاب شكار در حال احرام را سبب
عذاب دانسته، حرمت آن استفاده مىشود
[2] . از امام صادق عليه السلام روايت شده: و ما كان من طير يكون
فى البر و يبيض فى البحر و يفرخ فى البر فهو من صيد البرّ. هر پرندهاى كه در خشكى
باشد و در دريا تخمگذارى كند و در خشكى جوجههايش به دنيا آيد چنين پرندهاى شكار
خشكى به شمار مىرود. (بحارالانوار، ج 99، ص 159، ح 57)
[3] . امام صادق عليه السلام فرمود: هر حيوانى كه زيستگاه اصلى او
دريا باشد؛ ولى در خشكى و دريا زندگى مىكند جزو شكارهاى خشكى به شمار مىرود؛
همانطور كه خداوند فرموده است. (الكافى، ج 4، ص 393، ح 2؛ تفسير نورالثقلين، ج 1،
ص 679، ح 392)
[4] . بنا بر يك احتمال، مقصود از «و أنتم حرم» كسانىاند كه در
حرم باشند. (مجمعالبيان، ج 3-/ 4، ص 378)