[1] . «شحّ» بخل همراه با حرص است كه به صورت عادتدرآمده باشد.
(مفردات، ص 446، «شح»)
[2] . مقتضاى ارتباط بين دو آيه اين است كه علاوه بر تسبيح و تنزيه
پروردگار كه موجب كسب رضايت خاطر است، چشم ندوختن به مال و منال و دنياى ديگران،
نيز داراى نقش مؤثّر در وصول انسان به مقام رضا است