18. سوگند خداوند به امور قابل ديدن براى چشم و امور غير قابل رؤيت،
براى اثبات وحيانيّت قرآن:
فَلا أُقْسِمُ بِما تُبْصِرُونَ وَ ما لا تُبْصِرُونَ إِنَّهُ
[1] . التفات از غيبت به خطاب، بيانگر درك و فهم روح و توانايى او
به وسيله اعضاى ادراكى مثل چشم و ... است و به صورت ابزار مهم و درك او به حساب
مىآيند، لذا قواى ادراكى متّكى به روح است
[2] . «طمس» به معناى از بين بردن و محو كردن اثر است. (مفردات، ص
524، «طمس»)