2. جحيم‌

521. جحيم، از نامهاى دوزخ:

... وَ لا تُسْئَلُ عَنْ أَصْحابِ الْجَحِيمِ. [1]

بقره (2) 119

نيز

--)

مائده (5) 10 و 86؛ توبه (9) 113؛ حج (22) 51؛ شعراء (26) 91؛ صافات (37) 23 و 55 و 64 و 68 و 163؛ غافر (40) 7؛ دخان (44) 47 و 56؛ طور (52) 18؛ واقعه (56) 94؛ حديد (57) 19؛ حاقه (69) 31؛ مزمل (73) 12؛ نازعات (79) 36 و 39؛ تكوير (81) 12؛ انفطار (82) 14؛ مطففين (83) 16؛ تكاثر (102) 6

3. حُطَمه‌

522. حُطَمه، از نامهاى دوزخ:

كَلَّا لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ وَ ما أَدْراكَ مَا الْحُطَمَةُ نارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ. [2]

همزه (104) 4-/ 6

4. سجّين‌

523. سجّين، از نامهاى جهنّم:

كَلَّا إِنَّ كِتابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ‌ وَ ما أَدْراكَ ما سِجِّينٌ. [3]

مطفّفين (83) 7 و 8

5. سعير

524. سعير، از نامهاى جهنّم:

إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوالَ الْيَتامى‌ ظُلْماً إِنَّما يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ ناراً وَ سَيَصْلَوْنَ سَعِيراً. [4]

نساء (4) 10

نيز

--)

نساء (4) 55؛ اسراء (17) 97؛ حج (22) 4؛ فرقان (25) 11؛ لقمان (31) 21؛ احزاب (33) 64؛ سبأ (34) 12؛ فاطر (35) 6؛ شورى (42) 7؛ فتح (48) 13؛ ملك (67) 5؛ ملك (67) 10 و 11؛ انسان (76) 4؛ انشقاق (84) 12

6. سقر

525. سقر، از نامهاى جهنّم:

يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَلى‌ وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ.

قمر (54) 48

سَأُصْلِيهِ سَقَرَ وَ ما أَدْراكَ ما سَقَرُ.

مدثر (74) 26 و 27

ما سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ.

مدثر (74) 42

7. لظى‌

526. لظى‌، از نامهاى دوزخ:

كَلَّا إِنَّها لَظى‌. [5]

معارج (70) 15

فَأَنْذَرْتُكُمْ ناراً تَلَظَّى.

ليل (92) 14

8. نار

527. نار (آتش) از نامهاى جهنّم:

فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ لَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ أُعِدَّتْ لِلْكافِرِينَ.

بقره (2) 24

نيز

--)

بقره (2) 39 و 80 و 81 و 126 و 167 و 175 و 201 و 217 و 221 و 257 و 275؛ آل‌عمران (3) 10 و 16 و 24 و 103

[1] . «جحيم» به معناى شعله‌ور شدن و گُر گرفتن شديدآتش (مفردات، ص 187، «جحم») و اسمى از اسامى جهنّم است. (مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 372 و ج 3-/ 4، ص 363)

[2] . «حُطَمة» يعنى خردكننده و درهم‌شكننده؛ و جهنّم را از آن جهت «حطمه» گويند كه هر چيزى را در هم مى‌شكند. (مفردات، ص 242، «حطم»)

[3] . سجّين، اسمى است براى جهنّم. (همان، ص 399، «سجن»)

[4] . «سعير» به معناى التهاب و شعله‌ور شدن آتش (مفردات، ص 411، «سعر») و از اسامى آتش آخرت است. (الميزان، ج 4، ص 204)

[5] . «لظى‌» در اصل به معناى شعله آتش است؛ ولى اين واژه از نامهاى جهنّم نيز معنا شده است. (لسان‌العرب، ج 12، ص 286، «لظى»؛ مفردات، ص 740، «لظى»)