فِيها سَمِعُوا لَها شَهِيقاً وَ هِيَ تَفُورُ. [1]

ملك (67) 6 و 7

خلقت جهنّم‌

--) همين مدخل، فعليّت جهنّم‌

خلود در جهنّم‌

--) همين مدخل، جاودانگى در جهنّم، موجبات جاودانگى در جهنّم‌

خوردنيهاى جهنّم‌

1. خونابه‌

321. غسلين (خونابه و چرك)، غذاى جهنّميان:

فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هاهُنا حَمِيمٌ‌ وَ لا طَعامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ.

حاقه (69) 35 و 36

2. زقّوم‌

322. ميوه زقّوم، خوراك دوزخيان:

أَ ذلِكَ خَيْرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ‌ إِنَّها شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ‌ فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْها فَمالِؤُنَ مِنْهَا الْبُطُونَ.

صافات (37) 62 و 64 و 66

إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ‌ طَعامُ الْأَثِيمِ‌ خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلى‌ سَواءِ الْجَحِيمِ.

دخان (44) 43 و 44 و 47

ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ‌ لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ.

واقعه (56) 51 و 52

3. ضريع‌

323. گياه خاردار و بسيار تلخ و متعفن‌تر از مردار و داغتر از آتش (ضريع)، تنها غذاى جهنّم:

تَصْلى‌ ناراً حامِيَةً لَيْسَ لَهُمْ طَعامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ. [2]

غاشيه (88) 4 و 6

324. نجات نيافتن جهنّميان از لاغرى و گرسنگى، با خوردن گياه بدبو و خاردار:

تَصْلى‌ ناراً حامِيَةً لَيْسَ لَهُمْ طَعامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ‌ لا يُسْمِنُ وَ لا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ.

غاشيه (88) 4 و 6 و 7

4. غذاى گلوگير

325. طعام جهنّميان، غذايى گلوگير:

إِنَّ لَدَيْنا أَنْكالًا وَ جَحِيماً وَ طَعاماً ذا غُصَّةٍ وَ عَذاباً أَلِيماً.

مزمل (73) 12 و 13

خوف از جهنّم‌

326. ترس بندگان خدا، از عذاب جهنّم:

وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذابَها كانَ غَراماً.

فرقان (25) 63 و 65

327. لزوم داشتن ترس و هراس، از آتش جهنّم:

فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ لَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ أُعِدَّتْ لِلْكافِرِينَ.

بقره (2) 24

[1] . يعنى هنگامى كه كفّار در آتش افكنده مى‌شوند، صداى‌بسيار وحشتناك سخت از آتش مى‌شنوند كه با شنيدن آن، عذابشان بزرگتر و سخت‌تر مى‌شود. (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 486)

[2] . در روايتى از رسول خدا صلى الله عليه و آله آمده است: «ضريع» چيزى است در آتش [جهنّم‌] كه به بوته خاردار شباهت دارد و تلخ‌تر از صَبِر [عصاره گياهى تلخ‌] و متعفّن‌تر از مردار و داغ‌تر از آتش است. (تفسير نورالثقلين، ج 5، ص 565، ح 14)