كَلَّا إِنَّ كِتابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ وَ ما أَدْراكَ
ما سِجِّينٌ كِتابٌ مَرْقُومٌ.[2]
مطففين (83) 7-/ 9
جهل به محلّ فوت
296. ناآگاهى انسانها، از جايگاه و مكان مرگ خويش:
... وَ ما تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ
أَرْضٍ تَمُوتُ ....
لقمان (31) 34
[1] . در مورد «الحاقّة» احتمالاتى ذكر شده، از جمله اينكه
«الحاقّه» از لقبهاى قيامت است و از اين جهت كه وقوعش حتمى است به آن «حاقّه» گفته
شده است. گفتنى است كه خطاب «أدريك» متوجّه شخص خاص نيست. (تفسير التحريروالتنوير،
ج 14، جزء 29، ص 112-/ 113)
[2] . مراد از «كتاب الفجّار» كيفرى است كه خدا براى آنان
[بدكاران] مقدّر و به قضاى حتمى خود آن را مقرّر نموده است. (الميزان، ج 20، ص
232)