5. خوف از خدا

228. ترس از خدا، عامل نهراسيدن از جهاد با دشمن:

قالَ رَجُلانِ مِنَ الَّذِينَ يَخافُونَ‌ ... ادْخُلُوا عَلَيْهِمُ الْبابَ فَإِذا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّكُمْ غالِبُونَ‌ ....

مائده (5) 23

6. محبّت به خدا

229. محبّت به خداوند، عامل بازدارنده انسان از خوف در جهاد:

... وَ يُحِبُّونَهُ‌ ... يُجاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لا يَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ‌ ....

مائده (5) 54

نيز--) خوف‌

درخواست جهاد

230. برخى مسلمانان صدر اسلام، خواستار نبرد با كفّار، قبل از صدور حكم جهاد:

أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ‌ ... فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتالُ إِذا فَرِيقٌ مِنْهُمْ يَخْشَوْنَ النَّاسَ‌ ....

نساء (4) 77

231. اشراف بنى‌اسرائيل، خواستار اذن جهاد با دشمنان از پيامبر خويش:

أَ لَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِنْ بَنِي إِسْرائِيلَ مِنْ بَعْدِ مُوسى‌ إِذْ قالُوا لِنَبِيٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنا مَلِكاً نُقاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتالُ أَلَّا تُقاتِلُوا قالُوا وَ ما لَنا أَلَّا نُقاتِلَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ قَدْ أُخْرِجْنا مِنْ دِيارِنا وَ أَبْنائِنا فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتالُ تَوَلَّوْا إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ.

بقره (2) 246

دعا در جهاد

--) همين مدخل، آداب جهاد، دعا و پيروزى در جهاد، عوامل پيروزى در جهاد، دعا

دعوت به جهاد

--) همين مدخل، تشويق به جهاد

روشهاى جهاد

1. جنگ منظّم‌

232. جنگ منظّم و حركت سپاه به صورت يكجا، از روشهاى جهاد با دشمن:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا خُذُوا حِذْرَكُمْ فَانْفِرُوا ثُباتٍ أَوِ انْفِرُوا جَمِيعاً. [1]

نساء (4) 71

2. جنگ نامنظّم‌

233. جنگ نامنظّم و اعزام نيرو به صورت گروه گروه، از روشهاى جهاد با دشمنان دين:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا خُذُوا حِذْرَكُمْ فَانْفِرُوا ثُباتٍ أَوِ انْفِرُوا جَمِيعاً. [2]

نساء (4) 71

3. ضربه به مركزيّت‌

234. آسيب زدن به فرماندهى و مركزيّت دشمن، روشى مؤثّر در جهاد:

فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ وَ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَ الْحِكْمَةَ وَ عَلَّمَهُ مِمَّا يَشاءُ وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَ لكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعالَمِينَ.

بقره (2) 251

[1] . بر اساس حديثى منقول از امام باقر عليه السلام كه «ثُبات» را به سرايا و گروههاى كوچك [و پراكنده‌] و «جميعاً» را به عسكر و سپاه معنا كرده است. (مجمع‌البيان، ج 3-/ 4، ص 112)

[2] . بر اساس حديثى منقول از امام باقر عليه السلام كه «ثُبات» را به سرايا و گروههاى كوچك [و پراكنده‌] و «جميعاً» را به عسكر و سپاه معنا كرده است. (مجمع‌البيان، ج 3-/ 4، ص 112)