[1] ملكوت، مصدر است؛ همانند ملك كه در مقابله با آن تأكيد
بيشترى را افاده مىكند، (مجمعالبيان، ذيل آيه) و منظور از ارائه ملكوت از سوى
خدا به ابراهيم (ع) توجّه دادن روح و قلب آن حضرت به ربط محض موجودات است؛ به
گونهاى كه استناد وجودى آنها به خداوند و بطلان مالكيّت غير خدا مشهود آن حضرت
شد. (الميزان، ذيل آيه)