نفسك ما اللّه مبديه وتخشى النّاس واللّه أحقّ أن تخشيه فلمّا قضى‌ زيد مّنها وطرا زوّجنكها لكى لايكون على المؤمنين حرج فى أزوج أدعيائِهم إذا قضوا منهنّ وطرا وكان أمر اللّه مفعولا. [1]

احزاب (33) 37

آوارگى‌

آوارگى، به معناى دور بودن از سرزمين و وطن، و بى‌خانمانى و سرگردانى است. [2] مفهوم اين واژه با هجرت كه كوچ كردن براى هدفى والا است و نيز تبعيد كه در اصطلاح حقوقى نوعى كيفر شمرده مى‌شود، تفاوت دارد. در اين مدخل از واژه‌هاى «اخراج»، «استفزاز»، «جلاء»، «طرح» و ... استفاده شده است.

اهمّ عناوين: آوارگى انبيا، آوارگى بنى‌اسرائيل، آوارگى در راه خدا، آوارگى مسلمانان، احكام آوارگى، تهديد به آواره‌گى، حقوق آوارگان، كيفر آواره كردن.

آوارگى آل‌لوط

1 قوم‌لوط، خواستار اخراج آل‌لوط از شهر و ديار خويش:

و لوطا إذ قال لقومه أتأتون الفحشة ...* و ما كان جواب قومه إلّاأن قالوا أخرجوهم من قريتكم إنّهم أناس يتطهّرون. [3]

اعراف (7) 80 و 82

و لوطا إذ قال لقومه أتأتون الفحشة ...* فما كان جواب قومه إلّاأن قالوا أخرجوا ءال لوط من قريتكم ....

نمل (27) 54 و 56

2 پاكى آل‌لوط، دليل قوم‌لوط براى اخراج و آواره‌كردن آنان:

و ما كان جواب قومه إلّاأن قالوا أخرجوهم من قريتكم إنّهم أناس يتطهّرون.

اعراف (7) 82

فما كان جواب قومه إلّاأن قالوا أخرجوا ءال لوط من قريتكم إنّهم أناس يتطهّرون.

نمل (27) 56

آوارگى انبيا

3 گرفتار شدن به عذاب استيصال و نابودى، كيفر آواره ساختن انبيا:

و إن كادوا ليستفزّونك من الأرض ليخرجوك منها و إذا لايلبثون خلفك إلّاقليلا* سنّة من قد أرسلنا قبلك من رسلنا ....

اسراء (17) 76 و 77

4 تهديد شدن انبيا، به آوارگى و اخراج از سرزمين خود از سوى كافران:

و قال الّذين كفروا لرسلهم لنخرجنّكم من أرضنا ....

ابراهيم (14) 13

[1] «وطر» در آيه به معناى نياز مهم (مفردات راغب) و كنايه از آميزش است.

[2] لغت‌نامه دهخدا؛ فرهنگ فارسى معين.

[3] به قرينه آيه 27 نمل، مرجع ضماير آيه 82 اعراف، آل‌لوط است.