29 اعتراف آل‌فرعون به منزلت والاى موسى (ع) نزد خدا:

و لقد أخذنا ءال فرعون بالسنين ...* ... قالوا يموسى ادع لنا ربّك بما عهد عندك لئن كشفت عنّا الرجز لنؤمننّ لك .... [1]

اعراف (7) 130 و 134

30 تقاضاى آل‌فرعون از موسى (ع) براى دعا به منظور بر طرف شدن عذاب از آنان:

و لقد أخذنا ءال فرعون بالسنين ...* ... قالوا يموسى ادع لنا ربّك بما عهد عندك لئن كشفت عنّا الرجز لنؤمننّ لك ....

اعراف (7) 130 و 134

اخلاقيّات آل‌فرعون‌

1. خودپسندى‌

31 آل‌فرعون، مدّعى منشأ آسايش و مباركى بودن خود از روى خودپسندى و نسبت دهنده بدى به موسى (ع) و پيروانش:

و لقد أخذنا ءال فرعون بالسنين ...* فإذا جاءتهم الحسنة قالوا لنا هذه و إن تصبهم سيّئة يطّيّروا بموسى‌ و من معه انّما طائرهم عنداللَّه .... [2]

اعراف (7) 130 و 131

2. دنياپرستى‌

32 تكيه بر مال، اولاد و احساس بى‌نيازى از خدا، منش آل‌فرعون:

إنّ الّذين كفروا لن تغنى عنهم أمولهم و لا أولدهم ...* كدأب ءال فرعون ....

آل‌عمران (3) 10 و 11

استضعاف‌گرى آل‌فرعون‌

33 كوشش مدام آل‌فرعون براى استضعاف مردم:

و لقد أخذنا ءال فرعون بالسنين ...* و أورثنا القوم الّذين كانوا يستضعفون مشرق الأرض و مغربها .... [3]

اعراف (7) 130 و 137

استكبار آل‌فرعون‌

34 استكبار آل‌فرعون به رغم مشاهده آياتِ حقّانيّت موسى (ع):

ولقد أخذنآءال فرعون بالسّنين ...* فأرسلنا عليهم الطّوفان والجراد والقمّل والضّفادع والدّم ءايت مّفصّلت فاستكبروا وكانوا قوما مّجرمين.

اعراف (7) 130 و 133

35 گناه و تبه‌كارى آل‌فرعون، زمينه پيدايش روحيّه استكبارى در آنان:

ولقد أخذنآءال فرعون بالسّنين ...* فأرسلنا

[1] از اين كه آل‌فرعون، موسى (ع) را به موقعيّتش (مستجاب الدعوه بودن نزد خدا) سوگند داده‌اند، استفاده مى‌شود كه آنان براى او منزلتى والا قائل بوده‌اند. در ضمن، اين برداشت بر اين مبتنى است كه «با» در «بما عهد عندك» براى قسم باشد.

[2] «انّما طائرهم عنداللَّه» پاسخ خداوند به «يطّيّروا» است و استفاده مى‌شود كه آنان خود را منشأ خير مى‌دانسته‌اند و خدا آن را پندار دانسته و نفى كرده است.

[3] در آيه، فعل «يستضعفون» به صورت مجهول آورده شده و فاعل استضعاف مشخص نيست؛ امّا بيان وراثت مستضعفان به جاى فرعونيان حكايت مى‌كند كه استضعاف از سوى آنان انجام گرفته است. گفتنى است فعل مضارع «يستضعفون» به همراه «كانوا» بر استمرار دلالت مى‌كند.