أخَّرتن إلى‌ يوم القيمة لأحتنكنّ ذرّيّته إلّاقليلا.

اسراء (17) 62

146 تكريم آدم (ع) از سوى خدا، برانگيزاننده ابليس بر دشمنى و بدخواهى براى ذّريّه آدم:

وإذ قلنا للملئكة اسجدوا لأدم فسجدوا إلآّ إبليس قال ءأسجد لمن خلقت طينا.

اسراء (17) 61

قال أرءيتك هذا الَّذى كرَّمت علىَّ لئن أخَّرتن إلى‌ يوم القيمة لأحتنكنّ ذرّيّته إلّاقليلا.

اسراء (17) 62

فلسفه تكريم آدم (ع)

147 ابليس خواستار با خبر شدن از فلسفه بزرگداشت آدم بر وى:

قال أرءيتك هذا الَّذى كرَّمت علىَّ لئن أخَّرتن إلى‌ يوم القيمة لأحتنكنّ ذرّيّته إلّاقليلا. [1]

اسراء (17) 62

7. خلقت ويژه‌

148 آفرينش آدم (ع)، آفرينشى با عظمت و مورد عنايت ويژه خداوند:

قال يابليس ما منعك أن تسجد لما خلقت بيدىّ .... [2]

ص (38) 75

8. عصمت‌

149 عصمت آدم (ع) پس از هبوط به زمين و انتخابش به نبوّت:

إنّ اللَّه اصطفى‌ ءادم .... [3]

آل‌عمران (3) 33

ثمّ اجتبه ربّه فتاب عليه ....

طه (20) 122

9. علم‌

150 آگاهى يافتن آدم (ع) از تمام اشيا و حقايق غيبى به تعليم خدا:

و علّم ءادم الأسماء كلّها ....

بقره (2) 31

قال يا ءادم أنبئهم بأسمائهم ....

بقره (2) 33

151 آگاه شدن آدم (ع) از كلمات تعليمى از سوى خدا براى توبه:

فتلقّى‌ ءادم من ربّه كلمت فتاب عليه ....

بقره (2) 37

152 آدم (ع)، داراى علمى بس گسترده‌تر از علم فرشتگان:

و علّم ءادم الأسماء كلّها ثمّ عرضهم على الملئكة فقال أنبئونى بأسماء هؤلاء إن كنتم صدقين‌* قالوا سبحنك لا علم لنا الا ما علمتنا ...* قال يا ءادم أنبئهم بأسمائهم فلمّا أنبأهم بأسمائهم قال ألم أقل لكم ....

بقره (2) 31- 33

كفران آدم (ع)

153 بروز ناسپاسى در آدم (ع) پس از فرزنددار شدن:

... فلمّا أثقلت دعو ا اللَّه ربّهما لئن ءاتيتنا صلحا لنكوننّ من الشكرين‌* فلمّا ءاتلهما صلحا جعلا له شركاء فيما ءاتلهما .... [4]

اعراف (7) 189 و 190

[1] عبارت «ارايت» براى سؤال و به معناى «اخبرنى» است؛ بنابر اين مقصود از آن اين است كه خداوندا به من اطّلاع بده كه چرا آدم را بر من برترى دادى.

[2] از اسناد آفرينش آدم (ع) به خداوند با تعبير (خلقت بيدىّ) عظمت و عنايت ويژه استفاده مى‌شود.

[3] طبق روايت نقل شده از امام رضا (ع) عصيان آدم (ع) در بهشت بوده و آن‌گاه كه به زمين هبوط مى‌كند، مقام عصمت يافته و به نبوّت برگزيده شده است. (نورالثقلين، ذيل آيه)

[4] در مرجع ضمير «دعوا» دو نظر است: 1. پدر و مادر از نوع انسان؛ 2. آدم و حوّا كه برداشت بر اساس احتمال دوم است. در اين صورت، منظور از ناسپاسى، عدم توجّه تام به خداوند است كه با عصمت منافات نخواهد داشت.