125 تنزّل آدم (ع) از مقام قرب الهى بر اثر عصيان:

فأزلّهما الشيطان عنها فأخرجهما ممّا كانا فيه .... [1]

بقره (2) 36

علم آدم (ع)---) همين مدخل، فضايل آدم (ع)

عهد آدم (ع)

126 عهد آدم (ع) با خدا براى سپاس‌گزارى در صورت اعطاى فرزندى صالح به او:

... دعوا اللَّه ربّهما لئن ءاتيتنا صلحا لنكوننّ من الشكرين.

اعراف (7) 189

عهد خدا با آدم (ع)

127 پيمان گرفتن خدا از آدم (ع) براى پرهيز از درخت ممنوع:

و لقد عهدنا إلى‌ ءادم من قبل فنسى ....

طه (20) 115

128 فراموش كردن پيمان با خدا از سوى آدم (ع):

و لقد عهدنا إلى‌ ءادم من قبل فنسى ....

طه (20) 115

غريزه جنسى آدم (ع)

129 آدم (ع)، داراى غريزه جنسى:

هو الّذى خلقكم من نفس وحدة و جعل منها زوجها ليسكن إليها فلمّا تغشّلها .... [2]

اعراف (7) 189

غفلت آدم (ع)

130 غفلت آدم (ع) از توجّه خداوند در تدبير اسباب و عوامل تربيتى فرزند خود:

فلمّا ءاتلهما صلحا جعلا له شركاء فيما ءاتلهما .... [3]

اعراف (7) 190

فراموشى آدم (ع)

131 به فراموشى سپرده شدن پيمان آدم (ع) با خدا:

و لقد عهدنا إلى‌ ءادم من قبل فنسى ....

طه (20) 115

فرزندان آدم (ع)

تفاوت فرزندان آدم (ع)

132 خداترس بودن هابيل و سركش بودن قابيل:

و اتل عليهم نبأ ابنى ءادم ... قال لأقتلنّك قال إنّما يتقبّل اللَّه من المتّقين‌* لئن بسطت إلىّ يدك لتقتلنى ما أنا بباسط يدى إليك لأقتلك إنّى أخاف اللَّه ربّ العلمين‌* فطوّعت له نفسه قتل أخيه فقتله ....

مائده (5) 27 و 28 و 30

قتل فرزند آدم (ع)

133 كشته شدن فرزند آدم (ع) هابيل به دست قابيل پس از قبول نشدن قربانى قابيل:

و اتل عليهم نبأ ابنى ءادم بالحقّ إذ قرّبا قربانا فتقبّل من أحدهما و لم يتقبّل من الأخر قال لأقتلنّك ...* فطوّعت له نفسه قتل أخيه فقتله ....

مائده (5) 27 و 30

[1] مقصود از «ممّا كانا فيه» احتمال دارد مقام قرب باشد.

[2] «تغشّى‌» در لغت به معناى پوشانيدن، و در آيه، كنايه از آميزش است كه لازمه آن، داشتن غريزه جنسى است. (مفردات راغب)

[3] ضمير در «دعوا» و «ربهما» به آدم (ع) و حوّا بر مى‌گردد. در اين‌كه مرجع ضمير در «جعلا له شركاء» چيست، دو احتمال وجود دارد: نخست به پدر و مادر از نوع انسان برگردد و دوم به آدم و حوّا كه در اين صورت، منظور از شرك در آيه، توجّه به اسباب طبيعى خواهد بود كه با اخلاص كامل منافات داشته باشد.