[2] كلمه «اذ» مفعول براى فعل مقدّر همچون «اذكر» است.
[3] كلمه «الحقّ» خبر براى مبتداى محذوف، يعنى «هو» است و مقصود
از آن سرگذشت آدم و پيامبرانى است كه در آيات سابق بيان شده است. (روح المعانى،
ذيل آيه؛ اعراب القرآن الكريم و بيانه، ج 1، ص 523)
[4] «ثمّ» براى تراخى است و بر وجود فاصلهاى بين خلقت مادهّ و
صورت آدم (ع) دلالت مىكند.