6. رجعت‌

11 تعلّق اراده الهى بر بازگرداندن دسته‌اى از كافران هر امّت به دنيا، در آخرالزّمان:

ويوم نحشر من كلّ أمّة فوجا مّمّن يكذّب بايتنا .... [1]

نمل (27) 83

7. نزول عيسى (ع)

12 نزول عيسى (ع) در آخرالزّمان و ايمان آوردن اهل كتاب به او پيش از وفاتش:

وإن مّن أهل الكتب إّلا ليؤمننَّ به قبل موته .... [2]

نساء (4) 159

ولمّا ضرب ابن مريم مثلا إذا قومك منه يصدّون‌* إن هو إلّاعبد أنعمنا عليه وجعلنه مثلا لّبنى إسرءيل‌* و إنّه لعلم لّلسّاعة فلاتمترنّ بها واتّبعون هذا صرط مّستقيم. [3]

زخرف (43) 57 و 59 و 61

8. هجوم يأجوج و مأجوج‌

13 پيش‌گويى قرآن به هجوم سريع و فتوحات فراگير يأجوج و مأجوج در سراسر زمين در آخرالزّمان:

حتّى‌ إذا فتحت يأجوج ومأجوج و هم مّن كلّ حدب ينسلون. [4]

انبياء (21) 96

14 درگيرى يأجوج و مأجوج پس از ويرانى سد ذوالقرنين در آخرالزّمان:

قالوا يذا القرنين إنَّ يأجوج ومأجوج مفسدون فى الأرض فهل نجعل لك خرجا على‌ أن تجعل بيننا وبينهم سدًّا* ... فإذا جاء رحمة ربّى جعله دكّاء* وتركنا بعضهم يومئذ يموج فى بعض ونفخ فى الصّور فجمعنهم جمعا. [5]

كهف (18) 94 و 98 و 99

كتاب‌هاى آسمانى و آخرالزّمان‌

15 نگرش مثبت و اميدآفرينى كتاب‌هاى آسمانى به فرجام نيك جامعه بشرى در آخرالزّمان:

ولقد كتبنا فى الزّبور من بعد الذّكر أنّ الأرض يرثها عبادى الصَّلحون‌* إنّ فى هذا لبلغا لّقوم عبدين.

انبياء (21) 105 و 106

مردمان آخرالزّمان‌

16 گروهى از مردم آخرالزّمان از اصحاب يمين:

لّاصحب اليمين‌* وثلّة مّن الأخرين‌* ثلّة مّن الأوّلين.

واقعه (56) 38- 40

[1] دلالت آيه ياد شده بر رجعت از آن جهت است كه مسأله نفخ صور در آيات بعدى مطرح شده و اين قرينه‌اى است بر اين‌كه مقصود از اين حشر، حشر روز قيامت نيست؛ بلكه حشرى است كه در دنيا صورت مى‌گيرد و با خروج «دابّة الارض» ارتباط دارد. افزون بر اين، در قيامت همه كافران بدون استثنا محشور مى‌شوند؛ ولى حشر در اين آيه به دسته‌اى از كافران هر امّت مربوط مى‌شود. اين نيز قرينه ديگرى است بر اين‌كه مقصود از حشر در اين جا «رجعت» پيش از قيامت است. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)

[2] برداشت فوق بر اين اساس است كه مرجع ضمير «به»، عيسى (ع) باشد؛ چنان‌كه آيات سابق نيز درباره عيسى (ع) است. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)

[3] نكته فوق بر اين اساس است كه مرجع ضمير «انّه» نزول عيسى (ع) در آخرالزّمان باشد. (الميزان، ذيل آيه)

[4] اضافه شدن لفظ عموم «كل» بر اسم نكره «حدب» نشان مى‌دهد كه ماجراى يأجوج و مأجوج به سرزمين خاصّى مربوط نيست؛ بلكه شامل تمام سرزمين‌ها و جهان خواهد بود.

[5] نكته فوق بر اين اساس است كه مرجع ضمير «بعضهم» به يأجوج و مأجوج برگردد.