رخدادهاى آخرالزّمان‌

1. اجتماع شيعيان در آخرالزّمان‌

6 گردهم آوردن اصحاب مهدى موعود (ع) و شيعيان از سوى خداوند، هنگام ظهور او در آخرالزّمان:

... أين ما تكونوا يأت بكم اللّه جميعا .... [1]

بقره (2) 148

2. جنگ جهانى‌

7 رها شدن مردم به حال خود در آخرالزّمان و ابتلاى آن‌ها به جنگ جهانى:

قال هذا رحمة مّن رّبّى فإذا جآء وعد ربّى جعله دكّآء وكان وعد ربّى حقًّا* وتركنا بعضهم يومئذ يموج فى بعض .... [2]

كهف (18) 98 و 99

3. خروج دابّةالارض‌

8 خداوند، خارج كننده جنبنده‌اى سخنگو از زمين در آخرالزّمان:

وإذا وقع القول عليهم أخرجنا لهم دابّة مّن الأرض تكلّمهم أنّ النّاس كانوا بايتنا لايوقنون.

نمل (27) 82

4 خروج سفيانى‌

9 خروج سفيانى و گرفتارى او و لشكريانش به عذاب الهى در آخرالزّمان:

ولو ترى‌ إذ فزعوا فلا فوت وأخذوا من مّكان قريب. [3]

سبأ (34) 51

5. خلافت شيعيان‌

10 وعده خداوند به جانشينى شيعيان در آخرالزّمان:

وعد اللّه الّذين ءامنوا منكم وعملوا الصَّلحت ليستخلفنّهم فى الأرض كما استخلف الّذين من قبلهم وليمكّننّ لهم دينهم الّذى ارتضى‌ لهم وليبدّلنّهم مّن بعد خوفهم أمنا يعبدوننى لايشركون بى شيا ومن كفر بعد ذلك فأولئك هم الفسقون. [4]

نور (24) 55

[1] در اخبار اهل‌بيت (ع) روايت شده كه مقصود از «يأت بكم اللَّه ...» اصحاب مهدى (ع) در آخرالزّمان است و در روايتى ديگر آمده كه آنان همه شيعيان ما هستند كه خداوند آنان را از تمام شهرها به سوى امام مهدى (ع) گسيل مى‌دارد. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)

[2] «تركنا» عطف بر «جعله دكّاء» است؛ بنابراين، مضمون «و تركنا» نيز به حوادث پيش از قيامت مربوط مى‌شود و «يومئذٍ» نيز بر اين مبنا، روزهاى نزديك به قيامت خواهد بود. ضمير «بعضهم» به مرجعى معنوى، مانند «النّاس» باز مى‌گردد و مقصود از «يموج فى بعض»، داخل شدن برخى بر برخى ديگر است كه شايد به هجوم و تجاوزگرى گروهى از انسان‌ها به گروهى ديگر اشاره باشد. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)

[3] احتمالات گوناگونى در آيه داده شده است: يكى اين‌كه مربوط به قيامت باشد. ديگرى درباره دنيا هنگام قبض روح يا عذاب الهى باشد؛ ولى مى‌توان گفت: به قرينه «وحيل بينهم و بين ما يشتهون كما فعل باشياعهم»، آيه فوق بيانگر حالت دنياى آنان است؛ زيرا در قيامت همه يك‌جا براى حساب‌رسى جمع مى‌شوند؛ چنان‌كه آيه 102 هود و 50 واقعه روشنگر آن است. در روايات بسيارى از شيعه و اهل سنّت اين افراد با عنوان سفيانى و پيروان او ياد مى‌شوند. (مجمع‌البيان، ذيل آيه؛ الدّرالمنثور، ذيل آيه؛ جامع‌البيان، ذيل آيه)

[4] از امام سجاد (ع) روايت شده كه در پى تلاوت آيه «وعداللَّه الّذين آمنوا ...» فرمود: سوگند به خدا! آنان شيعيان ما اهل بيت هستند كه خداوند به سبب مردى از خاندان ما- كه مهدى (عج) اين امّت باشد- آنان را خليفه روى زمين قرار خواهد داد ...». (نورالثقلين، ذيل آيه)