اشاره:

قرآن مجيد نه تنها مسأله شناخت و معرفت انسان را نسبت به جهان خارج يك امر ممكن مى‌شمرد بلكه آن را از اهم واجبات‌ معرفى مى‌كند.

قرآن با انواع بيانات صريح، ظاهر، و كنايى، پيروان خود را به فراگيرى علم و دانش و شناخت رازهاى هستى‌ و اسرار عالم آفرينش دعوت مى‌كند.

بررسى تعبيرات قرآن در اين زمينه افق تازه‌اى در برابر چشمان ما مى‌گشايد، و مسأله معرفت و شناخت را در سطحى بسيار بالا به عنوان يك وظيفه قطعى منعكس مى‌كند.

جالب اين‌كه: اين دعوت در زمان و مكانى صورت گرفت كه ابرهاى سياه و تاريك جهل و بى‌خبرى افق را پوشانده بود، و به راستى عمق و گستردگى اين تعبيرات قبل از هر چيز دليل عظمت قرآن و حقانيت آورنده آن است.

با توجه به اين نكته به سراغ تعبيرات مختلف قرآن در اين زمينه مى‌رويم.

اين دعوت به صورت‌هاى كاملًا متنوعى است كه‌ «چهل نمونه» آن را از آيات مختلف جمع‌آورى كرده‌ايم، و هريك از اين چهل نمونه اين مسأله سرنوشت ساز را از زوايه خاصى مورد توجه قرار مى‌دهد.

ضمناً به تناسب اين آيات روايات ارزنده‌اى در پاورقى‌ها آمده است كه هماهنگى كامل «كتاب» و «سنت» را در اين زمينه روشن مى‌سازد.

1- لزوم فراگيرى علم‌

در 27 آيه از قرآن مجيد با استفاده از جمله‌ «اعلموا» (بدانيد) دعوت صريح به فراگيرى علم شده است كه نمونه‌هايى از آن را ذيلًا مى‌خوانيم.

1- «فَاعْلَمُوا انَّ اللَّه عَزيزٌ حكيمٌ؛ بدانيد خداوند شكست‌ناپذير و حكيم‌