2- پاسخ به يك سؤال‌

در اين‌جا اين سؤال پيش مى‌آيد كه چگونه ممكن است خداوند ما را در مقابل چنين لشگر عظيم بى‌رحم و نيرومند تنها بگذارد؟ و آيا اين امر با حكمت و عدل او هماهنگ است؟

پاسخ اين سؤال را از توجه به يك نكته مى‌توان دريافت و آن اين‌كه همان‌گونه كه در قرآن مجيد آمده خداوند مؤمنان را با لشگريانى از فرشتگان مجهز مى‌كند، و نيروهاى غيبى و معنوى جهان را با آنها كه در مسير جهاد نفس و جهاد دشمن پيكار مى‌كنند همراه مى‌سازد: «انَّ الَّذِيْنَ قالُوا رَبُّنا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَنَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ الّا تَخافُوا وَلا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِىْ كُنُتْم تُوْعَدُوْنَ نَحْنُ أوْليائُكُمْ فِى الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِى الآخِرَةِ؛ كسانى كه گفتند: پروردگار ما خداست، سپس استفامت كردند، فرشتگان، بر آنها نازل مى‌شوند كه نترسيد و غمگين نباشيد و بشارت بر شما باد بهشتى كه به آن وعده داده شده‌ايد، و مددكاران شما در زندگى دنيا و در آخرت هستيم» (فصلت/ 30- 31).

3- نكته مهم ديگر اين‌كه شيطان هرگز سر زده وارد خانه دل ما نمى‌شود، و از مرزهاى كشور روح ما بى گذرنامه نمى‌گذرد، حمله او هرگز غافلگيرانه نيست، او با اجازه خود ما وارد مى‌شود، آرى او از در وارد مى‌شود نه از روزن، و اين خود ما هستيم كه در را به روى او مى‌گشاييم، همان‌گونه كه قرآن مى‌گويد: «انَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطانٌ عَلَى الَّذِيْنَ آمَنُوا وَعَلى‌ رَبِّهِمِ يَتَوَكَّلُونَ- انَّما سُلْطانُهُ عَلَى الَّذِيْنَ يَتَوْلَّونَهُ وَالَّذِيْنَ هُمْ بِهِ مُشْرِكُوْنَ؛ او سلطه بر كسانى كه ايمان دارند و توكل بر پروردگارشان مى‌كنند ندارند، تنها تسلط او بر كسانى است كه او را به دوستى و سرپرستى خود برگزينند، و به او شرك مى‌ورزند (و فرمانش را در برابر فرمان خدا لازم الاجرا مى‌دانند» (نحل/ 99- 100).

اصولًا اعمال انسان‌هاست كه زمينه‌هاى نفوذ شيطان را فراهم مى‌سازد، چنانكه قرآن مى‌گويد: «انَّ الْمُبَذِّرِيْنَ كانُوْا اخْوانَ الشَّياطِيْنِ؛ تبذير كنندگان برادران شياطينند» (اسراء/ 27).