8- بيش از شما سنت‌هايى وجود داشت (و هر قوم طبق اعمال و صفات خود سرنوشت‌هايى داشتند) پس روى زمين گردش كنيد و ببينيد سرانجام تكذيب كنندگان (آيات خدا) چگونه بود؟!

9- بگو: در زمين سير كنيد و بنگريد خداوند چگونه آفرينش را آغاز كرد؟

سپس خداوند (به همين گونه) جهان آخرت را ايجاد مى‌كند، خداوند بر هر چيز قادر است.

10- آيا نديدى كسى را كه با ابراهيم درباره پروردگارش محاجّه و گفتگو كرد.

11- آيا نديدى پروردگارت با عاد آن شهر پر قدرت چه كرد؟

12- آيا نديدى پروردگارت با اصحاب فيل (لشكر ابرهه) چه كرد؟

شرح مفردات:

«قصص» (بر وزن قفس) به معناى جستجو كردن و از آثار چيزى است‌ [1] و «قصّه» را از اين جهت «قصّه» گويند كه در آن پى‌گيرى از اخبار و حوادث گوناگون مى‌شود، بنابراين «قصّه» تنها به معناى داستان نيست، بلكه از نظر ريشه لغت به معناى جستجو از اشيا است.

و به هر چيزى كه پشت سر هم قرار مى‌گيرد، نيز «قصص» گفته مى‌شود.

و به قيچى از اين نظر «مِقَصّ» گفته مى‌شود كه موها را پشت سر هم مى‌چيند، و «قُصّه» (بر وزن غصّه) به معناى مجموعه موهاى پيش سر است. [2]

«عبرت» در اصل از ماده «عبور» و «عبر» (بر وزن ابر) به معناى انتقال از حالتى به حالت ديگر است، و «عبور» در اصل در لغت عرب به معناى گذشتن از آب است، بوسيله شنا كردن، يا كشتى، يا پل و مانند آن، ولى بعداً در معناى‌

[1]. بايد توجّه داشت كه «قصص» هم معناى مصدرى دارد، و هم جمع «قصّه» است، و در آيه 3 و 111 سوره يوسف كه در بالا آورديم، معناى جمعى دارد.

[2]. لسان العرب، مفردات راغب، مجمع البحرين.