9- به زودى نشانه‌هاى خود را در اطراف جهان و در درون جانشان به آنها نشان مى‌دهيم تا آشكار گردد كه او حق است.

10- آيا به پرندگانى كه بالاى سرشان گاه بال‌هاى خود را گسترده، و گاه جمع مى‌كنند، نگاه نكردند؟ جز خداوند رحمان كسى آنها را بر فراز آسمان نگه نمى‌دارد، چرا كه او به هر چيز بينا است.

11- و در زمين آياتى براى طالبان يقين است، و در وجود خود شما (نيز آياتى است) آيا نمى‌بينيد؟!

12- و خداوند شما را از شكم مادران خارج نمود در حالى كه هيچ نمى‌دانستيد امّا براى شما گوش و چشم و عقل قرارداد تا شكر نعمت او را به جا آوريد.

شرح مفردات:

«ملكوت» به گفته «راغب» در «مفردات» مصدر «مَلَكَ» مى‌باشد كه «تا» به آن اضافه شده است، و تنها در مورد «مالكيت خداوند» به كار مى‌رود، و در «مجمع البحرين» و «لسان العرب» آمده است كه «ملكوت» به معناى «عزت و سلطان» است. بعضى نيز گفته‌اند: از ريشه «ملك» (بر وزن حكم) به معناى «حكومت و مالكيت است، و اضافه «واو» و «تا» به آن براى تأكيد و مبالغه مى‌باشد.

«قَضْب» (بر وزن جَذْب) به گفته «لسان العرب» در اصل به معنى «قطع» است و به طورى كه جمعى مفسّرين گفته‌اند به معنى سبزى‌هايى است كه آنها را در نوبت‌هاى مختلف مى‌چينند. [1]

[1]. الميزان جلد 20، صفحه 316 و مجمع‌البيان جلد 10، صفحه 440- و از ابن عباس نقل شده كه منظور از «قضب» در آيه فوق «رُطَب» است كه از درخت مى‌چينند، ولى با توجه به اين‌كه در آيه بعد جداگانه به آن اشاره شده است اين تفسير بعيد به نظر مى‌رسد، بعضى نيز احتمال داده‌اند كه منظور از «قضب» ميوه‌هاى بوته‌اى مى‌باشد، مانند خيار و هندوانه، و يا ريشه‌هاى گياهى مانند هويج و كلم.